دراماتراپی تکنیک سایه بازی (بازی خیال )

پایگاه اطلاع رسانی انجمن دراماتراپی ایران / تکنیک سایه بازی یکی از تاثیرگذارترین تکنیک های مواجهه با مسائل مراجعان درمانجو است.

این تکنیک تفاوت های عمده ای با " تئاتر سایه ای رسمی" دارد، مهمترین هدف در دراماتراپی با روش سایه بازی "برون ریزی و بیان مسئله" است نه تولید هنری.

در این تکنیک تلاش می‌شود تا دنیای خیالی مراجعان بست و گسترش یابد، این تکنیک روش مناسبی برای هدایت بعد توهم به تخیل است با این پیش فرض که توهم تخیل مدیریت نشده و نا آگاهانه است.

تقویت بعد بداهه پردازانه از دیگر ظرفیت های تکنیک درمانی سایه بازی یا خیال بازی است.

سایه بازی (یا: شب بازی؛ پرده بازی؛ خیال بازی؛ بازی خیال) در فرهنگ آنندراج ذیل «شب بازی» آمده است: «آن که خیمه را بر پا کرده اشکالی منقوشه بر صفحۀ چرم و کاغذ در نظر جلوه دهد... مخصوص شب است.» در این قبیل نمایش ها تماشاچیان سایه هایی از عروسک ها را مشاهده می‌کنند که یک منبع نور‌ آنها را بر پرده ای (به رنگ سفید و گاهی هم رنگ های روشن دیگر) می‌اندازد. از این بابت به آن پرده بازی نیز می‌گویند.

شخصیت های این نوع بازی معمولاً از چرم ضخیم، که نور از آن نمی‌گذرد یا از پوستی شفاف ساخته می‌شوند، که نور از آن نفوذ می‌کند. این عروسک ها دو بُعد (پشت و رو) دارند، و در قسمت های دست و پا و گردن‌ آنها مفصل هایی تعبیه شده تا بازیگران بتوانند از پایین به کمک نی هایی نازک و سبک‌ آنها را به حرکت درآورند.

استاد بهرام بیضایی در کتاب نمایش در ایران نوشته است: «از قدیم برای نمایش های عروسکی در زبان فارسی چند اصطلاح کم و بیش شناخته شده وجود داشت: خیالی یا خیالی بازی، یا بازی خیالی بیشتر (و نه همیشه) خاص سایه بازی بوده است». قره گوز و حاجی وات از نمایش های عروسکی سنتی ترکیه اند که به شیوه سایه بازی اجرا می‌شوند و یکی از معروف ترین نمایش های سایه ای جهان به حساب می‌آیند.

دراماتراپی تکنیک سایه بازی

دراماتراپی تکنیک سایه بازی