در برنامه پرده آخر مطرح شد: نمایش درمانی با تکیه بر آفرینش و خلاقیت پیش می‌رود

پرده آخر با موضوع نمایش درمانی و تفاوت ها و شباهت های آن با تئاتر، با حضور دکتر مرجان کاشانی (نمایش درمانگر، روانشناس، مشاور و پژوهشگر نمایش درمانی) و دکتر پریا مژگانی (نمایش درمانگر، روانشناس، مشاور و پژوهشگر نمایش درمانی) از شبکه رادیویی گفت و گو روی آنتن رفت.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی انجمن دراماتراپی ایران : در این برنامه دکتر مرجان کاشانی با اشاره به ارتباط تکنیکی تئاتر و نمایش درمانی، گفت: نمایش درمانی می‌تواند علاوه بر استفاده از تکنیک های تئاتر در لحظه های مختلف درمان به صورت پیش بینی نشده روند تکنیک و گفت و گوها را تغییر دهد.

وی با اشاره به این که اتفاقات لحظات جاری در حین نمایش درمانی بسیار مهم تر از نمایش هستند، اظهار داشت: تاثیر ناشی از لحظه های واقع در پروسه نمایش درمانی می‌توانند در قالب و عناوین مختلف مورد بررسی قرار بگیرند.

این پژوهشگر نمایش درمانی در ادامه اضافه کرد: فرد درمان جو می‌تواند علاوه بر حضور در اجرای یک نمایش با محوریت درمانی به عنوان مخاطب نمایش نیز نقش متفاوتی را ایفا کند.

وی همچنین ادامه داد: تمامی تکنیک های کمک کننده به پروسه درمان می‌توانند در مسیر نمایش درمانی و به صورت لحظه ای مورد بهره برداری قرار بگیرند.

دکتر مرجان کاشانی در مصاحبه با رادیو گفت و گو با اشاره به این که نمایش درمانی همیشه بر اساس پروتکل های منحصر به خود انجام می‌شود، عنوان کرد: در بسیاری از مواقع اتفاقات پیش بینی نشده باعث می‌شوند تا روند درمان در حین درمان دستخوش تغییر قرار بگیرد.

در ادامه ی برنامه پرده آخر از شبکه رادیویی گفت و گو دکتر پریا مژگانی با اشاره به این که نمایش درمانی با تکیه بر آفرینش پیش می‌رود، گفت: در مسیر وقوع نمایش درمانی پدیده ای به نام سناریو وجود ندارد، در حالی که برنامه ها و نقشه های کلی قبل از اجرای نمایش تعیین می‌شوند.

وی با اشاره به این که طرح های تهیه شده برای نمایش درمانی به فرد درمان جو دیکته نمی‌شوند، اظهار داشت: یک اثر تئاتر بر اساس سناریو و کارگردانی تعیین شده پیش می‌رود و نقشه مکتوب از پیش تعیین شده مدت های قبل از اجرا در اختیار عوامل قرار می‌گیرد.

این پژوهشگر نمایش درمانی با اشاره به این که سناریو و کارگردانی تئاتر بازیگران خود در مسیر دستیابی به اهداف نمایش قرار می‌دهد، عنوان کرد: روال کار نمایش درمانی بر اساس خلاقیت، خودانگیختگی و آفرینش در لحظه توسط درمان جو شکل می‌گیرد. به طوری که نمایش درمانگر در این محیط به فقط نقش یاری کننده را بر عهده می‌گیرد.

وی با اشاره به این که در امور مربوط به روانشناسی نباید درمان جو مجبور به انجام کار شود، اظهار داشت: یک روانشناس همیشه باید عملکردی همانند چراغ راه را داشته باشد و در کنار درمان جو پیش برود.

دکتر پریا مژگانی با بیان این که در نمایش درمانی بر پایه خلاقیت درمان جو چهارچوب هایی پنهانی حضور دارند، خاطر نشان کرد: یک نمایش درمان گر باید با احتساب پروتکل های درمانی خود و تعیین نقشه های پنهانی مختلف با فرد درمان جو همراه شده و پروسه درمان را ادامه دهد.

وی با اشاره به این که تئاتر دارای نمایشنامه و کارگردانی نمایش درمانی نیست، تصریح کرد: تئاترها و یا نمایش هایی که معلولان با اهداف مختلف برگزار می‌کنند به دلیل داشتن نمایشنامه و کارگردانی های از قبل تعیین شده در حوزه نمایش درمانی جایگاهی ندارند.